Ustawodawstwo we Francji
Republika Francuska, podobnie jak inne kraje Unii Europejskiej, posiada prawo pracy oparte na ustawodawstwie krajowy, ale również i aktach prawa międzynarodowego, takich jak konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy, konwencje Rady Europy, a w szczególności prawo Unii Europejskiej. Podstawowym aktem w systemie prawa francuskiego w dziedzinie prawa pracy jest Kodeks pracy, który zawiera przepisy ogólne. Ważne jest także to, że niektóre regulacje z zakresu prawa pracy można także odnaleźć w Kodeksie ubezpieczeń społecznych, akcie prawnym, którego w Polsce nie ma. Obok ustaw kluczową rolę odgrywają układy zbiorowe prawa pracy, w szczególności te, które są zawierane dla poszczególnych branż lub przedsiębiorstw w drodze negocjacji prowadzonych pomiędzy pracodawcami a pracownikami z danego sektora reprezentowanymi przez związki zawodowe. Jako że układy zbiorowe przewidują częstokroć dodatkowe lub bardziej korzystne dla pracowników uprawnienia niż przepisy kodeksowe, konieczne jest odwoływanie się do ich treści przy zatrudnianiu pracownika. We Francji umowa o pracę na czas nieokreślony jest podstawową formą zatrudnienia. Stanowi ona również źródło prawa pracy, ale jej postanowienia muszą być zgodne z bezwzględnie obowiązującymi normami prawnymi oraz normami nadrzędnymi, takimi jak układ zbiorowy obowiązujący w danym sektorze. Dla ludzi młodych, ale także i dla obcokrajowców praca we Francji, a konkretnie pierwsza umowa o pracę nie jest jednak od razu umową bezterminową, choć następna już jest dla pracownika ta podstawowa.